Nampo* Kawakami (1898-1980) była artystką tworzącą sōsaku ningyō głównie przy użyciu masy tōso i papieru. Urodziła się w prefekturze Igaraki, w 1933 roku wstąpiła do Stowarzyszenia Badań nad Japońskimi Lalkami (Nihon Ningyō Kenkyūkai Sanka). Jej prace określane są jako „eleganckie” – nie bez powodu. Posiadają czystą, harmonijną postać o idealnych proporcjach. W lalkach Kawakami można wyróżnić dwie tendencje – wysmukłe postaci kobiece w długich szatach oraz korpulentne, przypominające nieco proporcjami gosho ningyō postaci różnej płci i w różnym wieku (choć z racji przysadzistości raczej kojarzą się z dziećmi). Posiada też w swoim dorobku kilka bardziej nowoczesnych, abstrakcyjnych form.
Już na pierwszy rzut oka nieco przypominają prace Hiraty Gōyō II, najwybitniejszego współczesnego twórcy lalek, jako pierwszego odznaczonego tytułem Żywego Skarbu Narodowego, choć są od nich znacznie prostsze. Drugi rzut oka, na mimikę postaci, zezujące dzieci o zadziornie wydętych wargach podobieństwo to pogłębia. Nie bez przyczyny – Nampo Kawakami pracowała od 1936 roku w rodzinnej firmie mistrza. Nie zyskała jednak porównywalnej sławy ani uznania, choć w 1955 roku zdobyła nagrodę specjalną Nitten (nagrodę Japońskiej Akademii Sztuk Pięknych).
Chociaż jej prace eksponowane w najbardziej renomowanych muzeach Japonii, jak Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Tokio, można też nabyć je niekiedy na aukcjach internetowych. W japońskich serwisach widziałam je za 40 000 jenów (1600 zł), w zachodnich – za 1000 – 1500 dolarów (3500-5250 zł).
*Jej imię można odczytywać także jako Minami, ale transkrypcja w Narodowym Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Tokio, Tōkyō Kokuritsu Kindai Bijutsukan podaje Nampo.
[zdjęcia: wszystkie pochodzą ze strony Narodowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Lalki Kawakami Nampo noszą dość poetyckie tytuły, od lewej: „Krystaliczność”, „Światło wiosennej lampy rzuca subtelne cienie”, „Spojrzenie” „Hina ningyo Yamakawy”]