Narita Junko urodziła się w 1946 roku w Kioto. Początkowo związała się z tradycyjnym tańcem japońskim oraz teatrem kabuki. Dopiero stosunkowo późno, by kiedy miała już 36 lat, zainteresowała się tworzeniem lalek. Zaczęła uczyć się rzeźby pod okiem Kumagaia Hiroshiego, a tworzenia lalek – od Atae Yūkiego i Simona Yotsui. W 1982 roku ukończyła Nihon Sōsaku Ningyō Gakuin (Japońską Akademię Lalek Artystycznych – właściwie uczą też wykonywania innych przedmiotów z tworzyw sztucznych, jak np. imitacji jedzenia czy sztucznych roślin).
Jej lalki często nawiązują do folkloru i wierzeń japońskich oraz tych, z których kultura japońska dużo czerpała, czyli przede wszystkim chińskich i indyjskich. Na personifikacje bogów, duchów, żywiołów i innych wybiera najczęściej dzieci, a czasem… króliki. Nie bez znaczenia jest jej wcześniejsza edukacja – jej prace mają lekkość tańca, a szczególną wagę przywiązuje do strojów, stóp i dłoni. Prywatnie artystka kolekcjonuje zabytkowe tkaniny i często używa ich przy produkcji lalek. Niejednokrotnie zdarza się, że jej lalka ma na sobie strój uszyty z tkanin z okresu Edo (1868-1912).
[Na zdjęciach od lewej: „Królik – księżycowy posłaniec” (w Japonii wierzono, że na Księżycu mieszkają kroliki), karura, pół ptak, pół człowiek z indyjskiej mitologii (właściwie japońskiej interpretacji indyjskiej mitologii; w indyjskiej nazywa się Garuda), tańcząca dziewczyna oraz Raijin – bóg piorunów. Źródło: Pinterest.com]