Biogram
Itō Mie urodziła się w 1926 roku w Maebashi w prefekturze Gunma. Wytwarzaniem lalek zainteresowała się, kiedy w czasie wojny w okolice jej domu przeprowadził się artysta, który ewakuował się ze zniszczonego Tokio, z dzielnicy Asakusabashi, do dziś słynącej z produkcji lalek. Los uśmiechnął się do Itō, ponieważ trafiła na naukę do samego Noguchiego Sonoo (później odznaczonego tytułem Żywego Skarbu Narodowego, jako jednego z 7 artystów tworzących lalki). Co ciekawe, profesjonalną karierę zaczęła bardzo późno, bo jako 35-latka.
Po odejściu od Noguchiego trafiła pod skrzydła innej wybitnej artystki, Tamaki Mitsuko. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Rzemiosła Japońskiego (Nihon Kōgei-kai) i wielokrotnie brała udział w wystawach zbiorowych organizowanych przez Stowarzyszenie; pełniła także rolę jurora w czasie towarzyszących wydarzeniu konkursów. Otrzymała również kilka ważnych nagród, m.in. nagrodę gazety Asahi Shinbun w czasie Wystawy Japońskich Lalek Tradycyjnych (2001 r.), nagrodę Stowarzyszenia Twórców Rzemiosła Japońskiego (2004 r.) i nagrodę Tokijskiej Rady ds. Edukacji (2012 r.).
Styl
Jak to zwykle bywa, styl ucznia/uczennicy często przypomina styl mistrza. Tak jest i w tym wypadku – nie sposób nie zauważyć podobieństw pomiędzy twórczością Itō Mie a dziełami Noguchiego Sonoo. Artystka swoje lalki wykonuje w technice kimekomi. Przeważnie przedstawiają one postaci w strojach z okresu Meiji (1868-1912), Taishō (1912-1926) i wczesnych lat okresu Shōwa (1926-1989). Dominuje tu tematyka rodzajowa – kobiety, matki z dzieckiem, rolnicy, pielgrzymi, mieszczki itd. Jej postacie są starannie wykonane i wykończone – stworzenie jednej lalki zajmuje artystce ok. 3 miesięcy. Tchnie z nich spokój i pogodna aura.
