Imon ningyō, czyli lalki-pocieszycielki, pochodzą z okresu wojny w Azji i na Pacyfiku (1937-1945). W tym czasie japońskie kobiety zachęcano, a później niemalże zmuszano do wysyłania żołnierzom na froncie „toreb pocieszenia”, zawierających drobne przedmioty codziennego użytku, a także listów czy małych prezentów, mających na celu podniesienie ich na duchu. Jednym z nich były właśnie imon ningyō. Trudno oszacować, ile takich lalek przez te 8 lat wykonano; szacuje się, że kilkaset tysięcy. Ile przetrwało do dziś? Oficjalnie wiadomo o kilkudziesięciu (być może ta liczba jest większa – nie wiadomo, ile rodzin zachowało te lalki w formie pamiątki). Ellen Schattschneider nazywa je „Bloodstained dolls” (lalki splamione krwią) – moja (na zdjęciu poniżej) na szczęście jest stosunkowo czysta, przynajmniej w sensie dosłownym – bo o losach jej pierwszego właściciela nic nie wiadomo…
