Yūki Atae to mój ulubiony twórca lalek, a mój mąż miał możliwość przeprowadzenia z nim wywiadu, który przeczytać można w 24. numerze magazynu „Torii”.
Artysta urodził się w 1937 roku, czyli wedle japońskiej chronologii w 12. roku ery Shōwa. Jego dzieciństwo przypadło na trudny okres wojny i biedy, a mimo to przywoływany jest przez niego w jego pracach z nostalgią – większość lalek Atae przedstawia bowiem dzieci w prostych, tradycyjnych ubraniach, wykonujących codzienne czynności lub dokazujące – jakby w jego pracach czas zatrzymał się w latach 30. XX wieku. Drugim ważnym tematem w twórczości artysty są dzieci współczesne – kopiące piłkę, patrzące w ekran telefonu komórkowego. Trzeci obszar zainteresowań artysty to elfy, wróżki i postacie z baśni. Atae przyznaje się, że inspirował się także ilustracjami Arthura Rackhama. Czwarta charakterystyczna tematyka prac Atae to reżyser Yasujirō Ozu i jego twórczość – artysta tworzył lalki przedstawiające zarówno samego Ozu, jak i postacie z jego filmów.
Lalki Atae są wykonane z papier-mache powleczonego tkaniną; tułów i kończyny wzmocnione są włóknem drzewnym. Artysta wszystko robi sam – nie tylko lalki, ich włosy i ubrania, ale też wszystkie rekwizyty – telefony, wiadra, przybory do szycia, książki itd.). Jego prace prezentowane były na licznych wystawach zarówno w Japonii, jak i za granicą. Na co dzień można oglądać je w Musekan w Kawaguchiko, u stóp góry Fuji.
[źródło zdjęć: Musekan]