Minazumi Mieko urodziła się w 1947 roku. Lalkarstwa uczyła się pod okiem Ryō Yoshidy; pierwszą indywidualną wystawę swoich dzieł miała w 1989 roku. To kolejna artystka obok Atae Yūkiego, która za jeden z tematów obrała sobie wczesny okres Shōwa (1926-1989) i dzieciństwo. Jej lalki z tej kategorii przedstawiają sceny z życia codziennego – wspólne zabawy i kłótnie, naukę, uczestniczenie w świętach i pracach domowych. Okres Shōwa oraz dzieci nie są jednak jedynym tematem prac Minazumi. Wielokrotnie sięgała ona także po postaci z folkloru (np. domowe duszki zashiki warashi), z literatury (np. z baśni słynnego japońskiego pisarza, Kenjiego Miyazawy), postaci z innych okresów historii Japonii (jak okres Edo, 1603-1868 czy Taishō, 1912-1926) czy w ogóle lalki o rysach twarzy, włosach i strojach zachodnich. Różnorodność tematyczna prac Minazumi jest ogromna. Również w zakresie form nie ogranicza się do jednej – tworzy zarówno lalki typu mitsuore (z ruchomymi stawami), jak i lalki powlekane materiałem.
[źródło zdjęć: strona artystki, Pinterest]